luni, martie 21, 2011

pierduta in infinit




imi pun intrebari la nesfarsit.
cine sunt?
cine esti?
cine suntem noi?
nu inteleg ce se intampla aici, dar ce se intampla ma face sa ma simt fericit.
imi place.
imi place cam mult.
imi place la nebunie.
de ce cautam mereu raspuns la intrebari?
de ce vrem cu o dorinta arzatoare sa stim tot ce se ascunde in viitor, tot ce ne asteapta?
ne e prea frica ca vom fi raniti..
ne e frica de persoana in care ne-am putea schimba..
ne e frica de noi insine.
si uneori, nu ne e frica deloc!
iar acum ma intreb, tot ce am scris, are vreun sens?
nu. dar scriu in continuare si te las sa razi de naivitatea mea. te las sa razi de mintea mea incalcita.
probabil nu intelegi ce scriu, nu te teme, nici eu nu imi dau seama.
sunt pierduta printre randuri. si totusi am habar.

Niciun comentariu: